"Ei ulykke kjem sjelden aleine"

Då skal Snorrebassen for fyrste gong bidra litt på Olgasklan:)

I helga skulle Farmor, Birgitte og eg på tur og besøke Hustadfolket. Vi sette oss i Karamellen med godt mot. Før vi verkeleg kunne sette kursen mot Hustad, var det ein del ting vi skulle ordne. For eksempel skru av utelyset ved Giske Kyrkja (Earth Hour), videre skulle vi kjøpe blomster og til slutt ein ting til som eg ikkje kan seie her heilt enda:)

I det vi såg Giske Kyrkja 15 meter framfor oss høyrde vi ein merkeleg skranglelyd under oss. Vi stansa, og eg måtte ut å sjekke. Til min store forskrekkelse såg eg at ein del av eksosanlegget berre hang og slang! Dermed var det fram med verktøykassa og begynne å skru!

Her har dykk den delen som blei øydelagd:

Dermed kjøyrde vi den litt mindre stillegående Karamellen på verksted på Vigra, og venta på at onkel Leif skulle hente oss. Etter ein halv time med venting på onkel Leif (som måtte koke opp grauten før han kunne kome), langt ut i "huttiheita" på Vigra bar det heim att igjen omsider. Ja, vi tenkte straks på spelet Millionær: "Du har mista ein del av eksosanlegget, og må rykke tilbake til start!"

Litt trøtt, psykisk skada...åsso Farmor

Vi fekk låne bilen til vår kjære onkel Leif, og dermed bar det til Hustad med ein jappsebil, og den kom vi faktisk fram med...to og ein halv time etter skjema. Ja, då smakte det hærlig med Rijømegraut laga heilt frå botnen av. Ei ulykke kjem sjelden aleine seier eit ordtak, og etter ein god middag slo dette til. Høgre framdekk på vår innleigde Toyota var punktert! Fantastisk!

Men men..hell i ulykke, høle var svært lite, og etter å ha pumpa dekke opp til over 3 bar såg det ut til at dekke kom til å halde heim att. Men før vi tok turen heimover igjen var det kaffikos oppe på Åsgard med Kamilla og Per-Gjermund. Nok eit hærleg måltid, saman med de same og særdeles gode selskapet som hadde vore til middag tidlegare




































På veg heim att måtte vi berre prøve den kule hatten til Farmor!